Güya kendi kendine kimseler yokken sessiz bir odada aynaya bakarak kendine anlatır gibi bir ses tonu ve ruh hali ile yazılanların potansiyel olarak yakınen tanıdığın ya da hiç tanımadığın kişilerce de duyulduğunu bilerek karman çorman bir halde ne yazsam da yazmasam durumu oluşturen bir durum bu blogculuk mertebesi...
Anlaşılmadı tabi ama olcak zamanla. Bu daha 1incisi...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder